🥇POBIERZ SWÓJ DARMOWY RAPORT TERAZ ZANIM PRZECZYTA GO KONKURENCJA

Ten DARMOWY raport ujawnia sekrety które spowodują znaczny wzrost Twoich zarobków i sprzedaży.💸💸💸

First NameImię

Your emailWpisz swój email

WYŚLIJ

🔐 Twoje dane są bezpieczne.🔐 (sekrety prosto ze źródła, tylko konkrety-zero spamu).

Transkrypt filmu pt.

Huawei i Ban Od Google. Jak Chiny Zbudowały Miliardowy Biznes

Huawei, jedna z największych chińskich firm technologicznych, która w 2019 stała się wrogiem publicznym w USA. Ta sytuacja jest w pełni zrozumiała: mroczne praktyki Huawei i kontrowersyjny styl zarządzania sprawiły, że stali się łatwym celem dla Zachodu. W tym filmie przyjrzymy się wszystkim strategiom zastosowanym przez Huawei, aby przejść od nieznanego startupu do globalnego supermocarstwa technologicznego w ciągu zaledwie 30 lat.

Rafał Szrajnert Zapraszam

Huawei powstał w burzliwym dla Chin czasie: w 1979 r. kraj ten pod wieloma względami znalazł się na rozdrożu. Minęło zaledwie kilka lat od śmierci Mao Zedonga, założyciela Chińskiej Republiki Ludowej, który podczas swoich rządów zdominował wszystkie aspekty Chin. Niestety, jego agresywnie optymistyczna polityka często wyrządzała więcej szkody niż pożytku i zanim jego panowanie dobiegło końca, Chiny były odizolowane, słabo rozwinięte i spodziewano się, że wejdą w kolejny okres ogromnej biedy i głodu.

Jako ciekawostka przypomnę Ci pewien paradoks komunistyczny z lekcji historii. Nie wiem czy pamiętasz określenie Wielki Skok w Chinach. Miała to być po prostu rewolucja społeczno-polityczna dzięki czemu miało im się żyć lepiej. Założeniem była walka z czterema plagami, m.in. znana kampania tępienia wróbli. Obecnie wiemy że system komunistyczny jest niewydolny i prowadzi do tego że wszyscy mają tyle samo, tylko że tyle samo mało. Wszyscy są po równo biedni.

Oczywiście Zedong twierdził że to wina wróbli, bo one wyjadają ziarno na zasiewy i przez to plonów jest mało i kraj jest biedny, głoduje i takie tam komunistyczne brednie. Więc rozkazał aby zabijać wróble i tak się stało. Cały naród na nie polował. W efekcie na polach rozprzestrzeniły się owady, głównie szarańcza, która była zjadana przez wróble. To zapoczątkowało klęskę głodu. Szacuje się że zginęło pomiędzy 20 a 40 milionów ludzi. Także wyobraź sobie, tyle ile teraz żyje w Polsce. Wróćmy teraz do głównego wątku. W ciągu kilku niepewnych lat po śmierci Mao w Partii Komunistycznej trwała walka o to, kto będzie jego następcą. Ostatecznie to Deng Xiaoping zwyciężył i został de facto władcą Chin.

Był postacią bardzo sprzeczną: z jednej strony był jednym z pierwszych sojuszników Mao podczas rewolucji, ale w przeciwieństwie do Mao był w rzeczywistości dobrym ekonomistą, co pozwoliło mu uświadomić sobie wady swojego poprzednika. Chociaż Deng podtrzymywał retorykę komunistyczną i strukturę Partii Komunistycznej, w 1979 r. zainicjował znaczące reformy gospodarcze, które dla wielu jego kolegów członków partii były niebezpiecznie bliskie kapitalistycznej zdrady.

Deng rozpoczął dekolektywizację, proces, w ramach którego aktywa i przemysł należący do państwa były zlecane. Dzięki temu wydajność i produkcja szybko rosły. Reformy były oczywiście bardzo popularne i bardzo udane, ponieważ produkcja w całym kraju stała się bardziej wydajna. Chiny stworzyły własną prywatną gospodarkę, oprócz przedsiębiorstw państwowych. Zmiana w chińskiej polityce nie była jednak tylko wewnętrzna: Chiny otworzyły się również na świat, nawiązując bardzo potrzebne stosunki handlowe z zagranicą.

REKLAMA

KONIEC REKLAMY

W 1980 roku rząd chiński ustanowił Specjalną Strefę Ekonomiczną Shenzhen, która, jak sama nazwa wskazuje, jest specjalnym obszarem wydzielonym wyłącznie dla handlu międzynarodowego, który poczynił wielkie ustępstwa dla firm, których nie można znaleźć nigdzie indziej w Chinach. Nic dziwnego, że przedsiębiorcy z całego kraju gromadzili się w małym mieście Shenzhen, aby prowadzić swoją działalność, zwiększając populację miasta z 300 000 do ponad 4 milionów w ciągu zaledwie dwudziestu lat.

Jedną z tych przedsiębiorczych osób był Ren Zhengfei, członek chińskiej armii i partii komunistycznej. Przeżył masowy głód Mao pod koniec lat pięćdziesiątych i opuścił swoją wiejską prowincję, aby wstąpić do chińskiego wojska. Nie był jednak zwykłym żołnierzem piechoty: zamiast tego służył jako członek jednostki inżynieryjnej, która budowała wiele zaawansowanych fabryk dla Chin w ramach polityki gospodarczej Denga. Ren Zhengfei posłusznie służył do 1983 roku, kiedy jego jednostka została rozwiązana. Pozbawiony pracy, Ren musiał przejść do pracy cywilnej. Dzięki jego umiejętnościom znalezienie pracy było dość łatwe, co zrobił w państwowym Shenzhen Electric.

Pracował tam przez 4 lata, aż zdecydował się założyć własną firmę Huawei w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, dając tym samym jasny sygnał, że Huawei będzie zorientowany na eksport i ekspansję międzynarodową. W oczach chińskiego rządu każde przedsięwzięcie zajmujące się technologią było mile widzianym przedsięwzięciem, dlatego Ren otrzymał niezwykle hojną pożyczkę z banku państwowego na uruchomienie Huawei: dostał 8,5 miliona dolarów i od razu zatrudnił 14 osób.

Początkowy plan był prosty: Huawei miałby importować z Hongkongu, a następnie sprzedawać je do Chin. Tak funkcjonowały wtedy praktycznie wszystkie chińskie firmy: importowały zagraniczne technologie, zazwyczaj poprzez joint venture, a potem robiły co w ich mocy, by ją odtworzyć i samemu zacząć ją wytwarzać. Jest całkiem jasne, że właśnie to zrobił Huawei: w ciągu pierwszych kilku lat miał 500 osób pracujących w R&D i tylko 200 w produkcji. Nie powinno dziwić, że jednym z pierwszych klientów Rena było chińskie wojsko, którego przywódcę przekonał, że posiadanie własnego sprzętu telekomunikacyjnego jest kwestią bezpieczeństwa narodowego. Kiedy zaczęły napływać kontrakty rządowe, pojawiły się również regularne dostawy funduszy rządowych. Ren inwestował je w rozszerzenie zdolności badawczo-rozwojowych i produkcyjnych Huawei, czasami nawet ze stratą. Po stronie rynku priorytetem Rena było zdobycie udziału w rynku, więc wycenił swoje produkty tak konkurencyjnie, że zaledwie 10 lat po założeniu Huawei wyprzedził byłego pracodawcę Rena i stało się największą firmą telekomunikacyjną w Chnach.

Jest wiele rzeczy, które sprawiły, że firma Rena była wyjątkowo przystosowana do szybkiego rozwoju: na początek przyjął strukturę nieco podobną do znanego nam wszystkim stylu kapitalistycznego gdzie akcjonariuszami mogą być pracownicy. Czyli mogą inwestować w firmę w oparciu o wyniki. To był sposób Rena nie tylko na przyciąganie talentów, ale także na ich zatrzymanie. Niestety standardy pracy nie były zbyt dobre. Pracownicy Huawei byli poddawani długim godzinom pracy i toksycznemu środowisku, z harmonogramami od 9:00 do 21:00, 6 dni w tygodniu. W rzeczywistości na początku działalności Huawei pomieszczenia w firmie były faktycznie wyposażone w materace, ponieważ pracownicy regularnie pracowali do późna, spali w biurze, a następnego ranka budzili się, aby kontynuować pracę.

Niemal fanatyczna lojalność i poświęcenie pracowników pozwoliło Huawei osiągnąć sukces w jednej szczególnej działalności: szpiegostwie. Kradzież własności intelektualnej w Chinach nie jest niczym nowym, ale Huawei przeniósł ją na nowy poziom: na przykład w 2003 roku skopiowali ponad milion linii kodu z routerów Cisco, które następnie wykorzystali do stworzenia własnej linii produktów. Inny przykład z 2007 roku i to na prawdę była poważniejsza sprawa, kiedy odkryto, że pracownicy Motoroli wysyłali własność intelektualną firmy bezpośrednio do kadry zarządzającej Huawei. Charakter zachowania Huawei jest naprawdę systemowy. To co powiem teraz jest na prawdę szokujące. Firma faktycznie ma wewnętrzną tablicę komunikacyjną, na której pracownicy mogą udostępniać skradzione tajemnice konkurencji i w zależności od ich wartości mogą faktycznie otrzymywać za nie atrakcyjne premie. Liczba zarzutów znacznie przewyższa liczbę udowodnionych do tej pory, ale nawet ilość, którą znamy, przedstawia bardzo ponury obraz.

Dopiero skrajne zaangażowanie Huawei na rynku międzynarodowym za pomocą konkurencyjnych cen pozwoliło przezwyciężyć ich reputację. Dla większości klientów za granicą nazwa Huawei była zupełnie nieznana aż do roku 2009 roku, kiedy Huawei naprawdę zrobiło wielki sukces za granicą. To wtedy otrzymali kontrakt na budowę szwedzkiej sieci 4G, co szczerze mówiąc było wówczas dużym zaskoczeniem, biorąc pod uwagę fakt, że sama Szwecja jest siedzibą jednej z największych światowych firm telekomunikacyjnych, Ericssona.

Zakres międzynarodowego wzrostu Huawei był tak szybki, że w szczytowym momencie zarabiali ponad 100 miliardów dolarów w 170 krajach. Stali się dla firm i rządów zachodnich bardzo dużym zagrożeniem. Niedawny zakaz wprowadzony przez Stany Zjednoczone jest tylko salwą otwierającą, która może łatwo przekształcić się w technologiczną zimną wojnę między krajami powiązanymi gospodarczo z Chinami a tymi, które znajdują się pod wpływem USA. Ponieważ sieci telekomunikacyjne stanowią kręgosłup współczesnej gospodarki, jest rzeczą naturalną, że kraje uznają to za kwestię bezpieczeństwa narodowego.

I teraz poruszmy kwestię zbanowania Huawei przez Google i zakazu handlu ze Stanami Zjednoczonymi. Wszystko zaczęło się w 2019 roku, kiedy Huawei otrzymał zakaz sprzedaży swoich urządzeń w Stanach Zjednoczonych. Wspomniany zakaz został spowodowany obawami o bezpieczeństwo przez rzekome instalowanie backdor’a czyli luki w zabezpieczeniach, coś jakby „tylne drzwi”. Robili to w swoich urządzeniach w celu szpiegowania przez Chiński rząd. W efekci firma dostała bana od google i nie można na ich smartfonach instalować tych aplikacji. Wyobraź sobie telefon bez google maps. Trochę słabo prawda? Huawei stworzyło swój system zastępczy HMS core, czyli huawei mobile services, a ekran smartfona z ich aplikacjami wygląda mniej więcej tak:

Donald Trump w maju 2019 roku dodał firmę Huawei na tak zwaną „the entity list”, czyli listę firm które mają zakaz prowadzenia biznesu z USA. Chiński gigant odnotował 32-procentowy spadek sprzedaży w pierwszych dziewięciu miesiącach 2021 r., dostając 29,4 procentowy spadek w pierwszej połowie, ponieważ działalność firmy w zakresie telefonów komórkowych została sparaliżowana przez sankcje USA.

Teraz fakt, że Stany Zjednoczone mają geopolityczną motywację, aby utrzymać Huawei z dala od siebie i osłabiać ich pozycję, to inna kwestia, ale Huawei nie wyświadcza sobie żadnej przysługi, będąc tak skrytym. W jednym ze swoich nielicznych publicznych oświadczeń Ren powiedział, że Huawei nigdy nie otrzymał od rządu Chin żadnej prośby o podanie informacji, ale jego słowa tak naprawdę nikogo nie przekonały. Ponieważ zgodnie z chińskim prawem o cyberbezpieczeństwie każda chińska firma musi zapewnić rządowi dostęp do swoich danych, więc nie jest niespodzianką, że globalna społeczność jest sceptyczna. Ponadto Huawei to firma prywatna a nie publiczna, co zwalnia ją z wielu bardziej szczegółowych raportów publicznych, które większość innych międzynarodowych korporacji musi publikować. Bardzo wymowne jest to, że w przypadku firmy działającej na całym świecie istnieje bardzo wyraźny brak różnorodności w zarządzaniu Huawei: wszystkich 17 dyrektorów zarządu to Chińczycy i wszyscy są z Huawei od ponad 20 lat. Wszystkie te czynniki przemawiają przeciwko Huawei, ale nie jest jeszcze jasne, czy polityka pokona bodźce ekonomiczne dla większości świata. Jasne jest jednak, że bezpieczeństwo w Internecie staje się coraz ważniejszym aspektem współczesnego życia.

Z nami każda firma może się rozwijać. Tworzymy firmy i rozwijamy istniejące w internecie, a nasz marketing=WYNIKI. Z resztą zobacz co możemy osiągnąć w kilka miesięcy:

Zacznij współpracę z partnerem godnym zaufania!

Marketing w internecie, reklama i rozwijanie firm to nasza pasja i chleb powszedni. Na bieżąco jesteśmy zawsze z najnowszymi trendami, po to aby dawać Tobie to co najlepiej działa. Konkretny wynik, bez przepalania budżetu. Dla każdego zadania posiadamy wyszkolonych specjalistów, którzy dowiozą obiecane wyniki.

Skontaktuj się z nami: